ویدیوی (‎1‏‎ ‎دقیقه)

متن

چه چیزی ممکن است در مورد کودکانی که تروما تجربه کرده اند توجه کنید؟

جوانانی که دچار تروما شده اند ممکن است واکنشهای مختلفی از استرس را نشان دهند. سه دسته پاسخ وجود دارد:

بیش‎برانگیختگی: به این معنی است که کودک یا نوجوان بی‎قرار، عصبی یا خیلی تحریک‎پذیر است.
تجربه مجدد: تصاویر، حس‎ها، یا خاطراتی از حادثه‎ی تروماتیک به طور غیرقابل‎کنترل به ذهن کودک یا نوجوان می‎آید. در شدیدترین حالت، کودک یا نوجوان ممکن است احساس کند که دوباره در وضعیت تروما است.
کناره‎گیری و گوشه‎گیری: کودک یا نوجوان کرخت و بی‎حرکت می‎شود و در خود فرو می‎رود. ممکن است از دوستان یا فعالیت‎هائی که دوست دارند کناره‎گیری کنند. نوجوان ممکن است دچار احساس انفصال شود و حتی ممکن است زمان و مکان را تشخیص ندهد.

برخی از رفتارهایی که ممکن است در نوجوان مشاهده کنید:

کودکان پیش‎دبستانی و خردسالانی که تروما را تجربه می‎کنند ممکن است:

در برقراری ارتباط صمیمانه با مراقبین دچار مشکل باشند

ترس بیشتری از غریبه‎ها احساس کنند و دوری از والدین یا مراقبین خود برایشان سخت‎تر باشد

در غذا خوردن یا خوابیدن مشکل داشته باشند

بیش از حد بهانه‎جو باشند

ممکن است مهارت‎هائی که پیشتر یاد گرفته بودند (مثل خوابیدن در طول شب، مهارت‎های استفاده از توالت، یا غیره) را فراموش کنند

کودکان دبستانی که تروما را تجربه می‎کنند ممکن است:

پرخاشگری کنند کناره گیری کنند از دیگران

بیش از حد نگرانایمنی خود و دیگران باشند

طی بازی، حادثه‎ تروماتیک را بازآفرینی کنند

غالباً کابوس ببینند

تمرکز کردن در مدرسه برایشان سخت‎

نوجوانانی که تروما را تجربه می‎کنند ممکن است:

مضطرب یا افسرده شوند

دست به رفتارهای پرخطر بزنند (مثلاً سوءمصرف مواد مخدر یا الکل، رانندگی خطرآفرین، بی‎بندوباری جنسی، رابطه‎ جنسی محافظت‎، خودزنی، رفتارهای غیرقانونی

إحساس گناه، عصبانیت یا شرم شدید کنند

نگاهی منفی به مردم و جامعه پیدا کنند

در برخی موارد، ممکن است به خودکشی فکر کنند

چطور می‎توان یک مراقب تروما آگاه بود؟

اثری که تروما بر کودک یا نوجوان تحت مراقبت شما داشته است را تشخیص دهید- با مطالعه‎ی این ماژول، در حال برداشتن این گام اول هستید! کودکان و نوجوانانی که

تجربه‎ی تروما داشته‎اند ممکن است مشکلات رفتاری و عاطفی داشته باشند. اما زمانی که رفتارها و واکنش‎های نوجوان را از «لنز تروما» ببینید، رفتارهای آنها را واکنش‎هایی به تروما خواهید دید. به یاد داشته باشید که رفتارهای چالش‎برانگیز، همانند طغیان عصبانیت، خواب ناآرام و عدم تمرکز، راه‎های مواجهه‎ی کودک یا نوجوان با ترومای آنهاست.

سعی کنید بفهمید که چرا کودک یا نوجوان چنین رفتاری بروز می‎دهد. با کنجکاوی و آرامش به طغیان‎ها و رفتارهای منفی واکنش نشان دهید. برای مثال، ‎“‎دیدم که وقتی بهت گفتم اینجا رو تمیز کنی اسباب‎بازیت رو پرت کردی. چرا این کار رو کردی؟‎”

استفاده از ‎“‎لنز تروما‎”

تغییری در نقطه‎ی دید...

Two people on opposite sides of a number. From one person's point of view, it is a 6. From the other person's point of view, it is a 9.

از: ‎“‎این بچه چرا اینطوری رفتار می‎کند؟‎”
به: ‎“‎چه اتفاقی برای این بچه افتاده است؟‎”

به کودک یا نوجوانتان کمک کنید که احساس امنیت کند- کودکان یا نوجوانانی که تجربه‎ی تروما داشته‎اند ممکن است گوش به زنگ هر گونه تهدیدی علیه خودشان باشند. امنیت با حفظ روال عادی و ثبات به وجود می‎آید. بنابراین، امنیت برای کودک یا نوجوان به چه شکل است؟

ارتباط با یک مراقب آرام و متمرکز
توجه به نیاز کودک یا نوجوان به فضای شخصی (مثلاً تعیین برنامه‎ی منظم خواباندن کودک برای اینکه به او حس نظم بدهد)
اجازه دهید کودک یا نوجوان تا حدی که مناسب است مسئول کارهای خود باشد. یک روش خوب برای شروع این است که به کودک یا نوجوان اجازه دهید وظایف متناسب با سن را انتخاب کند و در انجام آنها در خانه کمک کند.
باثبات باشید، مراقب باشید که به آنچه گفته عمل می‎کند.
قابل پیش‎بینی باشید؛ بچه‎ها را از قبل از هرگونه تغییری در آینده مطلع کنید. اگر قرار است کار جدیدی انجام شود (مثلاً مدرسه، ویزیت پزشک) با آنها صحبت کنید و توضیح دهید که چه چیز در انتظارشان است

کودک یا نوجوان را در تعیین قوانین خانه که مسئولیت/عواقبی در پی دارند مشارکت دهید (برای مثال تقسیم کارهای خانه، قوانین خانه و عواقب تخلف از قوانین خانه)
از داد زدن، بحث کردن یا فحش دادن پرهیز کنید. در عوض، روی توجه به رفتارهای مثبت آنها تمرکز کنید.

به کودک یا نوجوان کمک کنید که احساسات شدید و رفتارهای غیرقابل‎کنترل را درک و مدیریت کنند- کودکان نیاز دارند که چگونگی تشخیص و روش مناسب ابراز احساسات را بیاموزند. هرگز برای آموزش خودآگاهی به کودک یا نوجوان دیر نیست.

احساسات کودک یا نوجوان را تأیید کنید - به آنها کمک کنید إحساس امنیت و راحتی کنند و تشویقشان کنید که احساساتشان را ابراز کنند و در مورد آنها با شما صحبت کنند. این به آن معنا نیست که رفتار مشکل‎دار را می‎پذیرید. می‎توانید احساسی را تأیید کنید، ولی در مورد نحوه‎ی رفتار کودک محدودیت قائل شوید (مثلاً، «می‎فهمم که عصبانی هستی در مورد________، ولی درست نیست که________.»)
همدل باشید- با نگاه کردن از نقطه‎ی دید کودک، اجازه دهید کودک شما بداند که احساسش را درک می‎کنید. (مثلاً، «اگر دوستم به من فحش می‎داد، من هم عصبانی می‎شدم.»)
اجازه دهید کودکتان بداند که احساساتش عادی هستند.- این امر کمک می‎کند که کودکتان با احساسات خود کنار بیاید و باعث می‎شود کودک بداند که دیگران هم گاهی همینطور احساس می‎کنند. (مثلاً، «مطمئنم خیلی از بچه‎های دیگر هم الان ناراحتند که نمی‎توانند با دوستانشان وقت بگذرانند.»)
زمانی که عصبانی‎اند یا دچار احساسات شدید هستند، مسائل را با آنها مطرح نکنید. در آن لحظات ممکن است به آنچه گفته می‎شود گوش ندهند یا آن را نپذیرند. زمانی که کودک یا نوجوان ک‎می‎آرامتر به نظر می‎رسید، در مورد احساساتشان یا واکنششان صحبت کنید.

ایجاد یک «مکان دنج آرامش‎بخش» روشی عالی برای کمک به کودکان جهت تمرین تعدیل احساسی است. کشف کنید که چه چیز به کودکتان کمک می‎کند که آرام شود و برای زمان‎هایی که کنار او نیستید که بتوانید به او در آرام شدن کمک کنید، برنامه ریزی نمایید.

درست مانند یادگیری یک زبان دوم، کودکان زبان احساسات را می‎آموزند- به کودک کمک کنید عنوان احساسی که بروز می‎دهد را تشخیص دهد

صورتک‎های احساسات با عناوین مشخص‎کننده را این طرف و آن طرف خانه قرار دهید تا به کودک کمک کند یاد بگیرد که احساسات مختلف ممکن است چگونه باشند

برای دریافت نمودارهای عواطف، فهرست احساسات، و نمودار احساسات روزانه اینجا را کلیک کنید.

در مورد نوجوانان، در ابتدا با ایده‎هایی برای «تسکین» خودشان به آنها کمک کنید.‎ بسیاری از نوجوانان از فعالیت‎های ذهن‎آگاهی و تکنیک‎های ریلکس کردن که بتوانند به تنهایی استفاده کنند استقبال می‎کنند.

برای دریافت جعبه‎ابزار آنلاین خودمراقبتی که می‎توانید آن را به همراه نوجوانتان مشاهده نمایید اینجا را کلیک کنید. آنها می‎توانند راه‎هایی که برایشان مناسب‎تر است انتخاب و تمرین کنند. همچنین می‎توانید آنها را تشویق کنید که سری به مرکز/فضای تندرستی مجازی بزنند.

با کودک تمرین کنید تا با استفاده از خودتنظیمی آرام شود. این بدان معناست که بر روی احساس تمرکز کنید، نه بر روی رفتار- و با صدایی آرام. می‎توانید در ابتدا به کودک کمک کنید تشخیص دهد که آیا آمادگی صحبت درباره‎ی مشکل را دارد یا نه. در صورتی که هنوز عصبانی است یا نیاز به زمان

برای آرام شدن دارد، از روشی استفاده کنید که در آن کودک بتواند آن را شفاف منتقل کند (استفاده از مقیاس عصبانیت یا نمودار نواحی تنظیم را امتحان کنید).با ارائه‎ی فرصت‎هایی برای آرام شدن، احتمالاً در صحبت کردن راجع به مسئله موفق‎تر خواهید بود. صحبت کردن درباره‎ی مشکل زمانی که ذهن کودک هنوز در جنگ یا در حالت جنگ است یا احساسات شدیدی را حس می‎کند، فایده‎ای برای کودک نخواهد داشت.

از روابط مثبت و پایدار در زندگی کودک خود حمایت کنید- یک الگوی رفتاری یا راهنمای مثبت می‎تواند تغییر زیادی ایجاد کند! بنابراین، برای ارتباط برقرار کردن و کمک به برقراری ارتباط با کودکی که تجربه‎ی تروما داشته چه می‎توانید بکنید؟

در برنامه‎ی زمانی وقتی برای فعالیت‎های مرتبط کننده‎ی خانواده، مثلاً بازی کردن، پیاده‎روی یا غذا درست کردن بگذارید
به کودک کمک کنید «دوستان قابل اعتماد» بزرگسال که برای مشورت یا حمایت می‎توانند به آنها مراجعه کنند را شناسایی کند
برای تماس با خانواده و دوستان کودک، چه از طریق تلفن یا تماس ویدیویی، وقت بگذارید
الگوی رفتار مثبت باشید و آن را آموزش دهید می‌کنند خودتان الگوی این رفتارها باشید. فراموش نکنید که آنها شما را تماشا می‌کنند تا ببینند که در موقعیت‎های مختلف چگونه عکس‎العمل نشان می‎دهید

از خودتان مراقبت کنید- به یاد داشته باشید که انجام مراقب بودن می‎تواند خسته کننده باشد. چنانچه خودتان خسته، افسرده یا از کنترل خارج شده باشید، قادر به کمک کردن نخواهید بود. زمانی را برای استراحت و ذخیره‎ی نیرو صرف کنید و یک شبکه‎ی حمایتی از افراد مهربان و دلسوز برای خود داشته باشید. در بخش بعدی بیشتر در این مورد خواهیم آموخت!

زیباترین افرادی که می‎شناسیم آنهایی هستند که شکست را تجربه کرده‎اند، رنج را تجربه کرده‎اند، تقلا را تجربه کرده‎‌اند، فقدان را تجربه کرده‎اند و راه خود را از اعماق دشواری‎ها یافته‎اند.

این افراد حس قدرشناسی، حساسیت و درک بالایی در مورد زندگی دارند، که آنها را سرشار از شفقت، مهربانی، و توجه محبت‎آمیز عمیقی می‎کند. افراد زیبا خودبه‎خود به وجود نمی‎آیند.‎”‎ ― الیزابت کوبلر راس

مکث برای پردازش:

کدام یک از ایده‎ها و راهکارهای این بخش را توانستید هنگام صرف وقت با کودکانتان به کار ببرید؟